Prosta spółka akcyjna: podstawowe informacje

Cechy charakterystyczne prostej spółki akcyjnej jako rozwiązania innowacyjnego.

Mając powyższe na względzie wprowadzono rozwiązanie, polegające na tym, że kapitał akcyjny prostej spółki akcyjnej może wynosić 1 zł. Ale nie oznacza to, że spółka nie ma majątku i można go całkowicie wypłacić ze spółki. Można dokonywać wypłat ze spółki, co jest nowością, ale to nie jest tak, że spółka może mieć 1 zł.

Drugą nowością w prostej spółce akcyjnej jest możliwość obejmowania akcji za świadczenie pracy lub usług, ponieważ w prostej spółce akcyjnej nie mamy w tym zakresie ograniczeń. W związku z tym świadczenie pracy i usług pojawiło się w spółach kapitałowych, co do tej pory nie było możliwe.

Fakt minimalnego kapitału akcyjnego w wysokości 1 zł oraz możliwość pokrywania akcji świadczeniem pracy i usług przy jednoczesnym braku odpowiedzialności wspólników powodowało, że był to krytykowany twór. Jednakże to nie jest tak, że jest to spółka, która służy przekrętom. W prawie brytyjskim i amerykańskim nigdy nie było stałego kapitału zakładowego. Tam są zawsze spółki o zmiennym kapitale, który może być zwiększany, zmniejszany bez żadnych uchwał specjalnych. W wielu krajach europejskich zaczęto odchodzi od minimum kapitałowego. Zaczęto wprowadzać spółki, które mogą być zakładane za 1 euro na początek, ale my jako kontrahenci to wiemy, bo te informacje podawane są publicznie – dokładnie tak, jak kapitał zakładowy powinno to być ujawnione w rejestrze, zamówieniach handlowych. Kontrahenci wiedza w jakim stopniu spółka jest niebezpieczna, kiedy wchodzi się z nią w relacje. Dlatego prosta spółka akcyjna została stworzona przede wszystkim z myślą o sartup’ach. Startup to to termin używany do opisania młodej firmy, często technologicznej, która jest dopiero na etapie początkowym swojego rozwoju.

Kolejną bardzo ważną cechą prostej spółki akcyjnej jest możliwość wyboru pomiędzy systemem monistycznym, a dualistycznym. Wybieramy wówczas pomiędzy systemem, w ramach którego mamy zarząd oraz ewentualnie radę nadzorczą, a albo powołujemy radę dyrektorów, jako jedyny organ który wykonuje funkcje w spółce. Zaletą systemu monistycznego tj. systemu z radą dyrektorów - jest dużą elastyczność tego organu. W systemie z radą dyrektorów możemy ją łatwo dostosować do wymogów i potrzeb danej spółki. Ponadto nie trzeba tego robić w drodze zmiany umowy. Można to zrobić poprzez uchwały tego organu. Możemy powołać dyrektorów wykonawczych, nie wykonawczych i tę strukturę zróżnicować. Zatem jest to dobry system, bo jest elastyczny. Możemy go dostosować do potrzeb konkretnej spółki.

Teoretycznie mówi się, że w prostej spółce akcyjnej wybiera się pomiędzy systemem dualistycznym z zarządem i radą nadzorczą, a systemem monistycznym z radą dyrektorów. Natomiast zarówno w radzie dyrektorów i zarządzie możemy mieć jednego członka tych organów, jeżeli będą jednoosobowe. To, że wybieramy system z zarządem, który daje możliwość powołania rady nadzorczej, to nie oznacza, że ona automatycznie jest. Rada nadzorcza musi być określona w umowie, że ma być powołana. Jest to rozwiązanie podobne do rozwiązania przewidzianego w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Co więcej w prostej spółce akcyjnej mamy swobodę w zakresie określenia praw akcjonariuszy, co może być zarówno zaletą, jak i mankamentem. W szczególności przejawia się to w przywilejach akcyjnych. Tutaj nie ma ograniczeń co do tego, ile uprzywilejować akcji, czy ile głosów przypada na akcję. Należy przy tym jednak pamiętać, że część osób, która kupuje akcje spółek to nie robi tego, aby być aktywnym akcjonariuszem. Stają się po prostu inwestorami, aby potem te akcje sprzedać. Wielu inwestorem nie zależy na prawie głosu, bo i tak nie przyjdą na walne zgromadzenie.

Prosta spółka akcyjna, jak każda inna spółka kapitałowa może być tworzona przez jedną lub większą liczbę osób. Mamy natomiast jednolite ograniczenie dla wszystkich spółek kapitałowych – nie może być zawiązana taka spółka jednoosobowo przez jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Poza tym nie ma żadnego ograniczenia podmiotowego.