Zadośćuczynienie określone w art. 445 §1 kodeksu cywilnego stanowi sposób naprawienie krzywdy będącej następstwem naruszenia dóbr osobistych w postaci zdrowia i nietykalności cielesnej. Innymi słowy, chodzi o naprawienie krzywdy w postaci cierpień fizycznych i psychicznych będących skutkiem uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Ponadto zadośćuczynienie przysługuje również za krzywdę będącą następstwem pozbawienia wolności oraz skłonienia za pomocą zależności do poddania się czynowi nierządnemu.
O zadośćuczynienie można się ubiegać w sytuacji doznania krzywdy będącej następstwem uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia lub w sytuacji, w której doznana krzywda jest następstwem pozbawienia wolności oraz skłonienia za pomocą zależności do poddania się czynowi nierządnemu.
Odpowiedzi na tę kwestię należy udzielić odnosząc ją do wspomnianej na początku funkcji kompensacyjnej zadośćuczynienia. Powyższe należy rozumieć w taki sposób, że wysokość przyznanego zadośćuczynienia musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną adekwatną do warunków gospodarki rynkowej, jednak nie może prowadzić do nadmiernego wzbogacenia się po stronie osoby poszkodowanej. Zasadniczo wysokość zadośćuczynienia, a co za tym idzie ustalenie rozmiaru doznanej krzywdy powinno być określone na podstawie obiektywnych kryteriów.
Sąd rozpatrując sprawę dotyczącą zadośćuczynienia za doznaną krzywdę każdorazowo odnosi się do konkretnych okoliczności stanu faktycznego, wśród okoliczności najczęściej uwzględnianych przez Sąd znajdują się m.in.:
Dla skutecznego dochodzenia zadośćuczynienia w pierwszej kolejności należy, w oparciu o powyżej wskazywane przesłanki, oszacować kwotę, o która poszkodowany będzie się ubiegać. Wskazanie konkretnej kwoty może okazać się trudnym zadaniem, stąd warto posiłkować się np. tabelami procentowego uszczerbku na zdrowiu udostępnionymi przez ubezpieczycieli czy kwotami zasądzanymi w podobnych sprawach. W tym
w szczególności może pomóc konsultacja sprawy z adwokatem, który nie tylko wskaże okoliczności na, które należy zwrócić szczególną uwagę, ale również pomoże oszacować rozsądną kwotę zadośćuczynienia w danym przypadku i zapewni wsparcie na całym etapie dochodzenia roszczenia.
Zgodnie z treścią art. 445 §3 kodeksu cywilnego roszczenie o zadośćuczynienie przechodzi na spadkobierców wyłącznie, gdy zostało uznane na piśmie lub gdy powództwo zostało wytoczone za życia poszkodowanego. Należy jednak pamiętać, że roszczenie o zadośćuczynienie ma charakter ściśle osobisty, tj. związany z osobą uprawnionego (poszkodowanego), więc w razie braku spełnienia w/w kryteriów nie wchodzi do spadku po nim.